بلاست ساینده خشک با دسترسی طناب را بررسی خواهیم کرد؛ در ۲۰ سال گذشته دسترسی با طناب به دلیل هزینه کم و سرعت بالا در مقایسه با سایر روش های دسترسی مانند داربست یا سکوهای کار متحرک (MEWPS) بیشتر و بیشتر به عنوان روش دسترسی مورد استفاده قرار گرفته است.

در ابتدا دسترسی با طناب به عنوان یک فعالیت خطرناک تلقی می شد که فقط تعداد کمی از افراد می توانستند آن را انجام دهند. در حال حاضر سیستم‌های ایمن دسترسی با طناب مانند سیستم دو طناب مورد استفاده توسط IRATA (انجمن تجاری دسترسی با طناب) یا SPRAT (جامعه تکنسین های حرفه ای دسترسی با طناب) وجود دارد.

اما آیا می توان از دسترسی طناب برای دسترسی به سازه‌هایی که نیاز به ساب‌پاشی (Abrasive blasting) دارند، استفاده کرد؟

هنگام بلاست سازه‌های مرتفع عواملی وجود دارد که باید در نظر گرفته شوند:

• جت ساینده می تواند هم طناب ایمنی و هم طناب کار را قطع کند. به خصوص اگر یکی از آنها تحت کشش باشد (به عنوان مثال: تحمل وزن تکنسین). برای کاهش ریسک این موضوع، می توان از محافظ طناب متحرک روی طنابها، درست بالای تکنسین (یک محافظ برای هر طناب) استفاده کرد. اگر برای اتصال دستگاه پشتیبان به مهار اپراتور از بند استفاده می‌شود، این بند باید با استفاده از یک محافظ طناب مناسب برای عملیات بلاست (به عنوان مثال: لاستیک) محافظت شود.
• باید از یک دستگاه پشتیبان مناسب استفاده کرد، زیرا بلاست ساینده گرد و غبار زیادی تولید می‌کند و برخی از دستگاه‌های پشتیبان که شامل بسیاری از قطعات متحرک هستند ممکن است گیر کرده و برخی از عملکردهای خود را از دست بدهند.
• حرکت قابل توجهی از برخورد جت ساینده به سطح وجود دارد و این می تواند باعث چرخش تکنسین شود. برای کاهش ریسک این امر می‌توان طناب‌ها را از زمین یا کناره‌ها کشش داد یا باید لنگرها و انحراف‌ها(deviation) را نصب کرد تا به تکنسین اجازه داده شود تا حد ممکن به سطح نزدیک شود اما در عین حال فاصله بلاست صحیح را نیز فراهم کند.
• شیلنگ بلاست گاهی اوقات سنگین است یا می‌تواند سنگین شود (با پر کردن با مواد ساینده در صورت نقص). یک روش خوب این است که از مجموعه‌ای مستقل از طناب‌ها برای تعلیق شلنگ استفاده کنید.
• بلاست باعث کاهش عمر طناب می شود زیرا ذرات گرد و غبار می توانند به پوسته طناب نفوذ کرده و برخی از الیاف را برش دهند. ذرات ساینده همچنین می‌توانند باعث سایش در فرودهایی شوند که از اصطکاک برای اتلاف انرژی استفاده می کنند. استفاده مجدد از طناب‌ها پس از یک پروژه بلاست باید به طور کامل ارزیابی شود.
• مقررات زیست محیطی بلاست گرد و غبار زیادی تولید می‌کند و مواد ساینده را قبل از انجام این فعالیت تولید می‌کند. در برخی از نقاط جهان می توانید بر روی آب های آزاد بلاست کنید در سایر نقاط جهان بلاست در خارج از محوطه های تهویه شده اکیدا ممنوع است.
• دسترسی به طناب فقط باید توسط پرسنل آموزش دیده و دارای گواهی و با رعایت روش‌های درست انجام شود. برای این کار IRATA یک کد تمرینی جامع و یک طرح آموزشی با سابقه‌ای چشمگیر ارائه می دهد. سیستم IRATA به سیستم دسترسی طناب انتخابی برای تاسیسات دریایی در سراسر جهان تبدیل شده است.
• یک طرح نجات باید وجود داشته باشد تا امکان انتقال ایمن یک تکنسین دسترسی طناب در نهایت مجروح را فراهم کند.
• بلاست به عنوان یک فعالیت سخت، تمرین خوبی است که تکنسین‌ها به نوبت اجازه استراحت دهند. حداقل اندازه تیم می‌تواند شامل سه تکنسین باشد( ۲ بلستر سطح ۱/سطح ۲ IRATA دسترسی به طناب و یک ناظر سطح ۳ IRATA که می تواند به عنوان نجات آماده به کار نیز عمل کند)

در نتیجه، دسترسی طناب را می توان برای عملیات بلاست به روشی ایمن به شرط اجرای برنامه ریزی مناسب و اقدامات ایمنی مورد استفاده قرار داد. دسترسی با طناب یک روش دسترسی چندمنظوره است و می توان از آن در انواع ساختارها و اشکال استفاده کرد. بهترین گزینه برای بلاست در داخل مخازن است که در آن تمام گرد و غبار تولید شده توسط بلاست می تواند مهار و تخلیه شود.

بهترین نتایج از نظر ایمنی، سرعت و کیفیت، با ترکیب دسترسی طناب با سایر روش‌های دسترسی مانند داربست، عرشه‌های معلق و بخش MEWP از یک راه‌حل دسترسی یکپارچه به دست می‌آید.