چرا ایزوگام ، چرا داربست؟ استفاده بی رویه از عایق ایزوگام در بیش از ۷۰ درصد به دلیل نداشتن اطلاعات باعث شده سالانه چندین واحد ساختمانی دچار حریق شوند.
عدم آگاهی مردم از وجود نما‌ها و عایق‌های مناسب و بی خطر برای ساختمان‌ها و نبود نظارت دقیق در طول سال‌های گذشته علت استفاده بی رویه فقط بخاطر متریال پایین تر در ساختمان سازی بوده است.

می توان از مصالح باکیفیت و جایگزین مانند رنگ ضد آب، الاستیک ، عایق های پلیمری و حتی حلب کنار ساختمان و غیره استفاده کرد که هم باعث زیباتر شدن ساختمان ، عمر بیشترعایق سه جزئی که همتراز با عمر بتن به استحکام ساختمانها کمک افزون میکند ،استفاده از ایزوگام از اوایل دهه هفتاد در ایران رایج شد که تاکنون نیز از همین ایزوگام استفاده می شود.

چرا ایزوگام ، چرا داربست؟

• عمده معایب قیرگونی و ایزوگام فاسد شدن عایق بعد از ۶ ماه (از زمان تولید) به علت عدم نگهداری مطلوب (باید بصورت عمودی در دمای ۵ تا ۳۵ درجه نگهداری شود)
• کم بودن طول عمر مفید ( طول عمر در حدود١٠ سال )
• در موقع ترمیم محل آسیب دیده باعث تغییر شکل و نیز برجستگی نسبت به سایر نقاط می گردد
• تجزیه شدن بر اثر اشعه ماورابنفش
• تجزیه شدن در دمای زیاد وتبدیل آن به ذغال توأم با اشتعال
• تغییر شکل در مقابل فشار و حلال ها و پوسیدگی این عایق به مرور زمان
• پارگی بر اثر نشستهای احتمالی ساختمان
• عمر مفید قیرگونی به طور متوسط کمتر از ۴ سال بوده و ترمیم آن با مشکلات اجرائی زیاد و هزینه های قابل توجه همراه است
• اجرای این مواد باعث ایجاد خطرات کارگاهی (خطر سقوط کارگر) و نیز آلودگی های زیست محیطی می باشد ، عدم امکان تردد در سرما و گرما روی این لایه ها
• امکان رشد خزه و باکتری و میکروب ، فرار از نقاط گرم سازه به سمت نقاط خنک تر، عدم چسبندگی ملات ها به قیرگونی و ایزوگام که نیاز به نصب توری و فنس را قبل از سیمان کاری الزامی میکند
• تمایل شدید قیر و ایزوگام جهت توسعه حریق و آتش سوزی و تولید گازهای سمی در زمان آتش سوزی که باعث خفگی افراد حاضر در محل میگردد و بالا بودن خطر سوختگی و حوادث مشابه ، بوی بد و تولید دود و گازهای سمی پنهان که باعث سیاهی رنگ ، افت سطحی و دیگر معضلات فنی در سطح سازه می گردد

سست نمودن لایه های زیرین ، ایجاد مواد سمی در مواجه با آب در مخازن آب آشامیدنی و ایجاد ترک های شدید ، همگی این معایب نشان می دهد که این روش سنتی فاقد استاندارد لازم جهت مصرف در لایه های ایزولاسیون بوده و به همین لحاظ استفاده از آن در حد گسترده ای کاهش یافته است