هدف از تعمیر و نگهداری ماشین آلات تولید با ایجاد واحد نت در کارخانه مشخص و واضح به نظر می‌رسد: کاهش خرابی‌های هزینه بر و تضمین اینکه خط تولید می‌تواند با حداکثر ظرفیت به کار گرفته شود. با این وجود هنوز هم در جای جای صنایع تولیدی در داخل و خارج از کشور به نگهداری و تعمیرات به عنوان اتلاف ساعات تولیدی نگاه می‌شود. با هر بار وقوع خرابی غیرمنتظره در خط تولید، هزینه کلی ناشی از آن شامل هزینه قطعات یدکی، زمان نیروی انسانی متخصص، تولید و فروش از دست رفته و … به سازمان تحمیل می‌شود. تحول نگرش نسبت به تعمیرات و نگهداری در کارخانه های صنعتی نیازمند تغییر دیدگاه‌های سنتی به امر نگهداری و تعمیرات است.
اگرچه در زمان مواجه شدن با خرابی‌های کوچک ممکن است عقلانی به نظر نرسد که زمان و پول صرف رفع آن‌ها شود، اما واقعیت این است که انتظار و از دست دادن زمان بسیار گران‌تر تمام خواهد شد. عملیات بزرگ‌تر عیب یابی و تعمیرات بسیار هزینه‌بر هستند. خرابی به مرور در طول قطعات بزرگ‌تر و گران‌تر و چه بسا کل تجهیز نفوذ خواهد کرد. خرابی‌های بزرگ‌تر معمولاً به زمان خواب طولانی‌تر منجر می‌شوند و زمان خواب طولانی‌تر یعنی عقب افتادن از برنامه تولید! اگر کارگرانی دارید که بر اساس زمان و برای رسیدگی به موقع به همین ایرادات جزئی حقوق می‌گیرند، با وقوع خرابی‌های پیش رونده و خرابی‌های عمده، مجبور خواهید شد که مبالغ بیشتر و قابل پیشگیری بپردازید.
